میزان آگاهی و به کارگیری روش های تدریس در اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه: به منظور آشنا کردن اعضای هیأت علمی رشته های علوم پزشکی با روش ها و فنون تدریس، از سال 1382 تا کنون، در دانشگاه علوم پزشکی تهران کارگاه های روش تدریس برگزار می شود. این پژوهش میزان آگاهی و به کار گیری روش ها و فنون نوین تدریس، آموزش داده شده در کارگاه های آموزشی که در فاصله ی زمانی سال های 82 تا 90 در دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار شده است، را در اعضای هیأت علمی این دانشگاه بررسی می کند. روش ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی با نمونه گیری تصادفی طبقه ای، 205 نفر از اعضای هیأت علمی، که در کارگاه های آموزشی روش تدریس دانشگاه علوم پزشکی تهران در فاصله ی زمانی سال های 90-82 شرکت نموده بودند، انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته50 گزینه ای روا و پایا بود که میزان آگاهی و به کارگیری40 روش تدریس استفاده شده توسط اعضای هیأت علمی را بررسی می کرد. داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و استنباطی (t-test و تحلیل واریانس) تجزیه و تحلیل شد. نتایج: اعضا هیأت علمی بیشترین میزان آگاهی را نسبت به روش تدریس سخنرانی (با میانگین و انحراف معیار 15/1±55/8) داشتند. کمترین میزان آگاهی نسبت به روش telepraxis (میانیگین 07/1± 75 /0) بود. روش سخنرانی همچنین پر استفاده ترین روش ها بود (بیش از 90%). روش سخنرانی برنامه ریزی شده، مناسب ترین روش از دیدگاه شرکت کنندگان بود (88%). کمبود وقت درجلسه های آموزشی، بیشترین دلیل عدم کاربرد روش های آموزش گروهی و و روش های آموزشی جدیدتر بود. 155 نفر (6/ 75%) از شرکت کنندگان از کارگاه ها رضایت داشته اند. نتیجه گیری: علی رغم تلاش دانشگاه در آموزش روش های نوین طی 10سال گذشته، اعضای هیأت علمی، در آموزش های خود بیش تر به استفاده از روش های سنتی علاقمند هستند.